حرف غ در اول کلمات ترکی به طور کلی نمی‌آید. کلمات دخیل که با غ آغاز می‌شوند در گفتار به ق تبدیل می‌شوند،
اما در نوشتار با
حرف غ نوشته میشود.
غریب
(غریب، تلفظ به شکل قریب) غم
(غم، تلفظ به شکل قم)
غئیبت (غیبت، تلفظ به شکل قئیبت) غلیظ
(غلیظ، تلفظ به شکل قلیظ)
حروف
"ق، خ و غ" عمدتا همراه با مصوت‌های پسین (a- ı- o - u) می‌آیند.
اوشاق: بچه قالېن:
کلفت
چۏخ: زیاد یوخو:
خواب
بۏغاز: گلو ساغماق:
دوشیدن
حروف "خ، غ" در انتهای کلمات تک
هجایی و حرف "ق" در انتهای کلمات چند هجایی قرار می‌گیرد.
چۏخ : زیاد یاغ: روغن باخ: نگاه کن داغ: کوه
قاباق: جلو قېراق: کنار قولاق: گوش آلماق: گرفتن
حروف "ک، گ " عمدتا
همراه با مصوت‌های پیشین (e- ə- i- ö- ü) می‌آیند.
کند: روستا دیرسک dirsək : آرنج
گؤز: چشم گلمک
gəlmək : آمدن
دۆیۆ: برنج اۆره‌یی
ürəyi : دلش
تشدید در کلمات محدودی مانند اللی əlli پنجاه، بللی bəlli آشکار، سککیز səkkiz عدد هشت، دوققوز doqquz عدد نه، ساققال saqqal
ریش، آمما amma اما.» به چشم می‌خورد که عموما ناشی از
حوادث صوتی است. همچنین وقتی حرف آخر کلمه با حرف اول پسوند یکی باشند تشدید ایجاد
خواهد شد. که در نگارش با تکرار حرف نشان داده میشود.
مثال: